ASSALAMUALAIKUM DAN SELAMAT SEJAHTERA kepada yang bukan beragama ISLAM
Kisah ibu dan anaknya 15 tahun lepas.
Ipah: Ibu, ibu penatlah puasa ni.
Ibu: Ala baru pukul 10 pagi. Dah penat?
Ipah: Mestilah, ipah haus. Nak minum air.
Ibu: Lah, puasa mana boleh minum air sayang.
Ipah: Kalau tak puasa boleh tak ibu?
Ibu: Tak boleh. Ipahkan nak masuk syurga.
Ipah: Kena puasa dulu ke baru dapat masuk syurga?
Ibu: Aah puasa kan rukun Islam. Jadi Ipah kena buat jugak kalau nak masuk syurga.
Ipah: Tapi kenapa kena puasa ibu?
Ibu: Sebab nak rehatkan perut Ipah tu. Yalah tak henti-henti makan. Kesian perut asyik kerja je. Ipah pun mesti penatkan asyik berjalan je?
Ipah: Aah penat. Oh kesian perut Ipah. Mesti dia penat kan bu?
Ibu: Betul sayang. Lagi satu Allah nak kita kumpul pahala. Banyak pahala berpuasa ni.
Ipah: Okeylah ibu. Ipah nak kumpul pahala. Boleh masuk syurga.
Kesimpulan, kalau nak mendidik anak biarlah dari rebungnya. Kita tak perlu nak terangkan sampai kena kaji hadis untuk anak-anak. Cukuplah sekadar dia memahami kenapa perlu buat itu ini. Sebab tahap pemikiran mereka berbeza dari kita. Kalau beriya terang tapi bebudak tu tak faham kenapa kena buat itu ini susah jugak. =)
6 comments:
melentur buluh biarlah dari rebungnya.ajar anak puasa sejak kecil.senang nanti bila dah besar
dah boleh jadi mak dah ipah ni..aha
dah boleh kawen ni, pastu jadi mak. keh3
p/s : mama, lalala~ :P
slm...betul tu melentur buluh biarlah dr rebung lagi senang bila dah besar nanti...
alhamdullilah semoga menjadi anak yg solehah yer..:)
hj..ipah mmg dah lama dah leh jadi ibu
ehehe... betul tu.. kalau nak mengajar budak2 x same dgr mengajar orang yang dah dewasa.. nak mengajar pun perlu jugak faham tahap pemikiran org tu.. hehehe
Post a Comment